اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر پریشانی روانشناختی و متابعت درمانی بیماران کرونر قلبی

مقدمه: پریشانی روانشناختی و عدم متابعت درمانی همواره مشکلی مهم در بیماران کرونر قلبی محسوب می‌شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر پریشانی روانشناختی و متابعت درمانی در بیماران کرونر قلبی شهر اصفهان انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل و پیگیری یک ماهه بوده است. بدین منظور از بین کلیه بیماران مبتلا به کرونر قلبی مراجعه‌کننده به کلینیک‌های قلب شهر اصفهان در بازه زمانی تابستان و پاییز 1394، دو مرکز مشخص و 30 نفر از بیماران کرونر قلبی به صورت نمونه گیری دردسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند (هر گروه 15 نفر). آزمودنی‌ها قبل و بعد از مداخله و یک ماه بعد در مرحله پیگیری به مقیاس‌های پژوهش شامل پریشانی روانشناختی و متابعت درمانی پاسخ دادند. آزمودنی‌های گروه آزمایش طی 8 جلسه 90 دقیقه‌ای تحت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفتند. اما بر گروه کنترل هیچ مداخله‌ای صورت نگرفت. یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس اندازه‌های تکراری نشان داد که بین دو گروه آزمایش و کنترل در نمرات پریشانی روانشناختی (افسردگی، اضطراب و استرس) و متابعت درمانی تفاوت معنادار وجود دارد (05/0 > P). نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، می‌توان برای بهبود پریشانی روانشناختی و متابعت درمانی بیماران کرونر قلبی از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد سود جست.